Бармă
XII ĕмĕрти шăрçаллă бармă; 1822 çулта Ватă Рязаньре тупнă (Хĕçпăшал палати)
Бармă ([1]) — сарлака хулпуççи çийĕ е саралака çуха. Бармă çийне тĕн енĕпе ӳнерленĕ, хаклă чулсене çĕлесе лартнă. Кнеç ăна мăнаçлăх тумĕ çийĕн хунă, XV ĕмĕрĕн вĕçнелле — аслă кнеç, каярах патша регалийĕ пулса тăнă.
Вырăс регалисем
Галерея
Асăрхавсем
Литература
- Барма // Толковый словарь живого великорусского языка : в 4 т. / авт.-сост. В. И. Даль. — 2-е изд. — СПб. : Типография М. О. Вольфа, 1880—1882.
- Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.). — 1890—1907.
- . — М.: Советская энциклопедия.
- Ф. Ф. Комиссаржевский. . — М.: Астрель. — С. 306. — 336 с.: ил. с. — 10 000 экз. — ISBN 5-271-105514-8.