Бузина Олесь Алексеевич

«РУВИКИ» ирӗклӗ энциклопединчи материал
Олесь Бузина
укр. Олесь Бузина
2008 çулта
2008 çулта
Ҫуралнӑ 2015, ака, 16,
Ҫуралнӑ вырӑн Киев, Украина ССР
Вилнӗ 2015, ака, 16
Вилнӗ вырӑн Киев, Украина
Гражданлӑх (подданство)
Пӗлӳ илни
Мӗн енӗпе ӗҫленӗ çыравçă, журналист, политик
Пултарулӑх ҫулӗсем 1993 — хальхи вӑхӑт
Жанр публицистика тата Эссе
Хайлавсен чӗлхи вырăс, украин
buzina.org(выр.)
Логотип РУВИКИ.Медиа РУВИКИ.Медиа ҫинчи материалсем

Оле́сь Алексе́евич Бузина́ (укр. Оле́сь Олексі́йович Бузина́, 1969, утӑ, 13, Киев, СССР — 2015, ака, 16, Киев, Украина[1]) — украин çыравçи, журналисчĕ тата телеертӳçи.

1969 çулхи утăн 13-мĕшĕнче Киевра çуралнă. Олеçĕн кăкĕ украин касакĕсемпе çĕр ĕçтешĕсем пулнă[2], ашшĕ, Алексей Григорьевич Бузина — ПХК 5-мĕш (идеологи) управленин офицерĕ. Ват маçакăшĕ патша çарĕнче офицер пулса хĕсметре тăнă, коллективизаци саманинче ăна кулак тесе хĕстернĕ те Беломорканала тума ăсатнă[3].

Киеври 82 № ятарлă Т. Г. Шевченко ячĕллĕ шкулта вĕреннĕ.

1992 çулта Киев Тарас Шевченко ячĕллĕ наци университечĕн филологи факультетĕнче вĕренсе тухнă.

«Киевские ведомости» (1993—2005), «2000» (2005—2006) хаçатсенче; «Друг читателя», «Лидер», «Натали», «Эго», «XXL» журналсенче вăй хунă[4].

  • «Вурдалак Тарас Шевченко» (2000)
  • «Тайная история Украины-Руси» (2005)
  • «Верните женщинам гаремы» (2008)
  • «Революция на болоте» (2010)
  • «Воскрешение Малороссии» (2012)
  • «Союз плуга и трезуба. Как придумали Украину» (2013).
  • «Докиевская Русь» (2014)

Олесь Бузина авланнă пулнă, унăн хĕрĕ çурма тăлăха юлнă.

Ӑнлантарусем

[тӳрлет | кодне тӳрлет]

Тексты Олеся Бузины он-лайн

[тӳрлет | кодне тӳрлет]