Гелиогабал

«РУВИКИ» ирӗклӗ энциклопединчи материал
Ҫын пирки
Гелиогабал
Ӳкерчĕк:Bust of Elagabalus - Palazzo Nuovo - Musei Capitolini - Rome 2016 (2).jpg
Чӑн ят лат. Marcus Aurelius Antoninus
Çуралнă вăхăт 20.3.203
Çуралнă вырăн Хомс
Вилнĕ вăхăт 11.3.222[1] (18 ҫул)
Вилнĕ вырăн
Гражданлăх
Пăхăнулăх
Ашшĕ Секст Варий Марцелл[d] е Каракалла[d]
Амăшĕ Юлия Соэмия[d][2]
Арăмӗ Юлия Корнелия Паула[d], Аквилия Севера[d], Анния Фаустина[d] тата Аквилия Севера[d]
Ачисем Александр Север[d]
Логотип РУВИКИ.Медиа РУВИКИ.Медиа ҫинчи материалсем

Марк Авре́лий Антони́н Гелиогаба́л (Элагаба́л) (лат. Marcus Aurelius Antoninus Heliogabalus; 204 — 11 пуш 222) — Северсен династийӗн Рим императорӗ, вӑл 218 ҫулхи 8 ҫӗртмерен пуҫласа 222 ҫулхи 11 пуша ҫити ҫӗршыва ертсе пынӑ.

Кун-ҫулӗпе ӗҫӗ-хӗлӗ

Ӳнерти сӑнарӗ

Гелиогабал кӗлчечекӗсем, Лоуренс Альма-Тадема ӗҫӗ

Вуламалли

  • Гелиогабал // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907. — Т. 8. — С. 270—271.
  • Фёдорова Е. В. Императорский Рим в лицах. — Ростов-на-Дону: Феникс, 1998. — ISBN 5-222-00178-4
  • Элий Лампридий. Антонин Гелиогабал // Властелины Рима: Биографии римских императоров от Адриана до Диоклетиана / Переводчики: Аристид Доватур, С. Кондратьев. — СПб.: Алетейя, 2001. — С. 134—150. — 384 с. — (Античная библиотека. Античная история). — 1500 экз. — ISBN 5-89329-262-6.
  • Гусев К.Д. Проблемы изучения личности императора Элагабала и кризиса системы принципата // Приволжский научный вестник. — Ижевск, 2015. — № 6 (1). — С. 48—52.

Каҫӑсем

  1. ^ Elagabalus // SNAC (англ.) — 2010.
  2. ^ Ив. Гр. Юлии сирийские (рус.) // Энциклопедический словарьСПб.: Брокгауз — Ефрон, 1904. — Т. XLI. — С. 344—346.