Вучах
Ку терминӑн ытти пӗлтерӗшсем те пур, Вучах (пӗлтерӗшсем) пăхăр.Вучах (узб. o'choq; кăрк. очок; каз. ошақ; азерб. оджаг) — вут-çулăма чĕртсе çунтармалли хатĕр е вырăн. Сăмах тĕрĕк чĕлхинче çуралнă[1][2].
Истори
Авал кулленхи пĕрлĕх
Иаков хĕрĕсен кĕперĕ патĕнче (ĕçлекен çын) 790—690 пин çул каярах çын тăнă вырăнта вут çулăмĕпе усă курнине тĕпченĕ. Вучаха чĕртме чылай чухне чулсене çавракакăшпа хунă. Çакăн пек кăвайтсем пĕтĕм общинăн центрĕ пулнă.
Авалхи тĕнче
«ошактсем» пур. Çак йăхăн тăмхи виçкĕтеслĕх евĕр, унăн пĕр кĕтесĕ тӳпене пăхать. Аваллăхра тăмхан виçкĕтеслĕх форми йăхĕн ятне пĕлтерме пултарать (ошак — вучах, ошаксем — «вучахлисем»), авалхи саманаран юркăнсем апата пĕçернĕ виçуралакăн графика ӳкерчĕкĕ шутланать.
Асăрхавсем
- Севортян Э. В. О тюркских элементах в «Русском этимологическом словаре» М. Фасмера // Лексикографический сборник. — М, 1962. — Вып. 5. — С. 11 и сл.
- Фасмер М. Очаг // Этимологический словарь русского языка. — М.: Прогресс, 1987. — T. III. — С. 177.